|
گفتم تمام شد!
همه را سپردم به باد که با خود ببرد،
تا آن دور..تا پشت مرز رویاها...
نمیدانستم هنوز دلم
باز از شنیدن ـ بی هنگام ـ نام او
این گونه خواهد لرزید..
چـﮧ رَســم عجــیبے اسـت !
آنڪـﮧ دوستـَش نـَدارے،
اصــرار پــُشــت اِصـــرار
آنڪـﮧ دوستــَش دارے،
انگــآر نـﮧ انگــآر
عمری دیوار بودیم
و تکیه گاه رفیق
اکنون نیز خراب شده ایم
و خاک پای رفیق
کاش میدانستم
چه كسی این سرنوشت را برایم بافت...
آنوقت به او میگفتم...
یقه را آنقدر تنگ بافته ای...
كه بغض هایم را نمی توانم فرو دهم....
خیالت تخت
قلبت قرص قرص
آنچنان ضربه بی وفاییت سهمگین بود
که
دیگر نای اعتراض هم ندارم
بعضی وقتها ؛
لازم نیست بین دونفــر حرفی زده بشه !
همین که دستــت رو آروم بگیره ،
یه فشار کوچیک بده ....
همین تموم گفتنی هاست
رسناک ترین انسان هـا
دقیقا همان هایی هستند کــه از همان ابتدا
اصـــرار دارند فرشـــــتــه بودنشان را اثبات کنند
زندگی به تعداد لحظاتی که توش نفس می کشی نیست!
به تعداد لحظاتیه که توش نفست بند میاد!
|
